ΑΠΛΗΣΤΙΑ

Να Φυλάγεστε από την Απληστία

Το γεγονός ότι αυτά καθαυτά τα χρήματα δεν καταδικάζονται στις Γραφές δεν θα πρέπει να μειώνει τη σοβαρότητα της προειδοποίησης του Αποστόλου  Παύλου. Οι Χριστιανοί που αρχίζουν να αγαπούν τα χρήματα είναι ευάλωτοι σε κάθε είδους προβλήματα, το χειρότερο από τα οποία είναι η παρέκκλιση από την πίστη. Αυτή η αλήθεια ενισχύεται από τα λόγια του Παύλου προς τους Χριστιανούς στις επιστολές του πρός Κολασσαείς;: «Νεκρώστε, λοιπόν, τα μέλη του σώματός σας κατά την επίγεια ζωή όσον αφορά . . . τη βλαβερή επιθυμία και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρία». (Κολοσσαείς 3:5) Είναι όμως  δυνατόν να ισοδυναμεί η πλεονεξία, η απληστία με τό να θέλει κάποιος μεγαλύτερο σπίτι, πιο καινούριο αυτοκίνητο ή πιο επικερδή εργασία; Όχι, κανένα από αυτά τα πράγματα δεν είναι από μόνο του κακό. Το ερώτημα είναι: Τι υποκινεί την καρδιά κάποιου να θέλει τέτοια πράγματα,  τά οποία όμως του είναι στ’ αλήθεια απαραίτητα. Η διαφορά ανάμεσα στη φυσιολογική επιθυμία και στην απληστία μπορεί να παρομοιαστεί με τη διαφορά ανάμεσα σε μια μικρή φωτιά που χρησιμοποιείται για μαγείρεμα και σε μια πύρινη λαίλαπα που κατακαίει κάποιο δάσος. Η ωφέλιμη και κατάλληλη επιθυμία μπορεί να είναι εποικοδομητική. Μας υποκινεί να εργαζόμαστε και να είμαστε παραγωγικοί. Το εδάφιο Παροιμίες 16:26 λέει: «Η ψυχή του σκληρά εργαζόμενου εργάστηκε σκληρά για αυτόν, επειδή το στόμα του τον πίεσε πολύ». Αλλά η απληστία είναι επικίνδυνη και καταστροφική. Είναι μια ανεξέλεγκτη επιθυμία.

Ο έλεγχος είναι το κύριο ζήτημα. Θα εξυπηρετούνται οι ανάγκες μας από τα χρήματα που συσσωρεύουμε ή τα υλικά πράγματα που θέλουμε, ή μήπως θα εξυπηρετούνται τα χρήματα από τις ανάγκες μας; Γι’ αυτόν το λόγο λέει ο Παύλος ότι το να είναι κάποιος «άπληστος . . . σημαίνει ότι είναι ειδωλολάτρης». (Εφεσίους 5:5) Το να είμαστε άπληστοι για κάτι σημαίνει στην πραγματικότητα ότι υποτασσόμαστε σε αυτό— Στην ουσία, το κάνουμε κύριό μας, θεό μας, Κάτι το οποίο υπηρετούμε. Εντούτοις, ο Θεός αξιώνει: «Δεν πρέπει να έχεις άλλους θεούς εναντίον του προσώπου μου».— Έξοδος 20:3.

Το να είμαστε άπληστοι υποδηλώνει επίσης πως δεν εμπιστευόμαστε στον Θεό ότι θα τηρήσει την υπόσχεση που έχει δώσει να προμηθεύει ό,τι χρειαζόμαστε. (Ματθαίος 6:33) Επομένως, η απληστία ισοδυναμεί με απομάκρυνση από τον Θεό. Και με αυτή την έννοια επίσης, είναι «ειδωλολατρία». Δεν προξενεί απορία το ότι ο Παύλος προειδοποιεί τόσο ξεκάθαρα εναντίον της!

Και ο Ιησούς επίσης απηύθυνε άμεση προειδοποίηση εναντίον της απληστίας. Μας έδωσε την εντολή να φυλαγόμαστε από τη λαχτάρα για κάτι που δεν έχουμε: «Να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξίας, επειδή, ακόμη και όταν έχει κανείς αφθονία, η ζωή του δεν είναι αποτέλεσμα των υπαρχόντων του». (Λουκάς 12:15) Σύμφωνα με αυτή την περικοπή και με την παραβολή που είπε κατόπιν ο Ιησούς, η απληστία βασίζεται στην ανόητη άποψη ότι αυτό που έχει σημασία στη ζωή είναι το πόσο πολλά έχει κάποιος. Ίσως πρόκειται για χρήματα, κοινωνική θέση, δύναμη ή παρόμοια πράγματα. Η απληστία είναι δυνατόν να εκδηλωθεί για οτιδήποτε μπορεί να αποκτηθεί. Η κεντρική ιδέα είναι ότι αν έχουμε ένα συγκεκριμένο πράγμα θα είμαστε ικανοποιημένοι. Αλλά σύμφωνα με τη Γραφή και την ανθρώπινη πείρα, μόνο ο Θεός μπορεί να ικανοποιήσει— και θα ικανοποιήσει— τις πραγματικές μας ανάγκες, όπως εξήγησε ο Ιησούς στους  μαθητές ακολούθους του.—(Λουκάς 12: 22-31.)

Η σημερινή καταναλωτική κοινωνία τροφοδοτεί με μεγάλη επιτυχία τη φλόγα της απληστίας. Καθώς δέχονται ανεπαίσθητες αλλά ισχυρές επιρροές, πολλοί φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι όσα και να έχουν δεν είναι αρκετά. Χρειάζονται περισσότερα, μεγαλύτερα και καλύτερα πράγματα.

Eμείς όμως αντιστεκόμαστε.

 Αντώνης  Ευθ. Χατζηγιάννης  --  Σκούμπελος

Πλοίαρχος  Α.  Ε.Ν