ΥΛΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Να ξέρεις καί να πιστεύεις ότι η υλική δύναμη όσο μεγάλη καί αν είναι πάντα θα νικιέται από τις ηθικές δυνάμεις

Πρόσεξε να μην μετράς την αξία  κάποιου ανάλογα με την οικονομική επιφάνειά του   Πρέπει να σταματήσει— εκείνο πού μέχρι πρότινος υπήρχε στην πατρίδα μας δηλαδή--- η εκτίμηση των αξιών να είναι συνάρτηση της οικονομικής επιφάνειας και ανάλογη η δυνατότητα ανάβασης στην ιεραρχική κλίμακα. Nά απεχθάνεσαι  τον άνθρωπο πού πουλά τις γνώσεις του, το φιλότιμο την αξιοπρέπειά του, την ιδεολογία του, τά πιστεύω του   για τό χρήματα και για να αποκτήσει αξιώματα.

ΥΛΙΣΤΗΣ: Πρόσωπο πού ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τά υλικά αγαθά

 Η  ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΥΛΙΣΤΗ: Το  Ιερό ευαγγέλιο μας δίνει την εικόνα του υλιστή περιγράφοντας τον άφρονα πλούσιο. Αυτός παραδομένος ολόκληρος στην ύλη, απευθύνεται στον εαυτό του λέγοντάς του:  « Έχεις μαζέψει από πολλά χρόνια, πολλά αγαθά. Αναπαύσου λοιπόν, φάε, πιές, ευχαριστήσου»  (Λουκ. ΙΒ  19) Νάτη λοιπόν η εικόνα του υλικού ανθρώπου, η εικόνα του υλιστή. Όλη του την ευδαιμονία την έκτισε πάνω σέ υλικά αγαθά πού φθείρονται, μεταβάλλονται συνεχώς και αλλοιώνονται . Αναζήτησε την ευχαρίστηση στον κορεσμό των ποικίλων παθών και επιθυμιών του σώματος και της ψυχής. Ολόκληρος παραδομένος στην ύλη, λησμονεί την πνευματική του φύση και ξεχνάει το Θεό πού τον έπλασε, τον θείο δημιουργό του σύμπαντος. Πουθενά δέν Τον ανακαλύπτει, πουθενά δεν βλέπει την παρουσία Του, πουθενά δέν βρίσκει το κάλλος της εικόνας του Θεού. Η αρμονία του σύμπαντος  πού εικονίζει τη σοφία και την παντοδυναμία του Θεού, αδυνατεί  να αναστήσει το κατρακυλισμένο  στην ύλη πνεύμα του.. Αδυνατεί να ανορθώσει  το φρόνημά του, αδυνατεί να εξυψώσει τον σκοτισμένο του και δυσκίνητο νού του για να κατανοήσει  τη σοφία και την παντοδυναμία του θείου δημιουργού. Η ανύψωση του νού του πάνω από τά γήινα είναι αδύνατη αφού ο ίδιος είναι προσκολλημένος στη γή. Ο υλιστής χωρίς φροντίδα για τον υπόλοιπο κόσμο περιόρισε τις σκέψεις του γύρω από τον εαυτό του  και μόνο του μέλημα είναι η περιποίηση του εγώ του. Κάθε φροντίδα του περιστρέφεται γύρω από τον ηδονικό βίο και τη λατρεία του εαυτού του. Τίποτα δεν τον συγκινεί, τίποτα δεν του προκαλεί τύψεις συνείδησης , θεωρεί τις πράξεις του δίκαιες καί καλά καμωμένες. Τά ευγενικά συναισθήματα έχουν εξαφανιστεί από την καρδιά του αφού αυτή έχει γεμίσει από άγρια πάθη. Η αγάπη και η φιλία παραμένουν σ’ αυτόν  μόνο όσο υπηρετούν τη φιληδονία   του. Η θρησκεία  θεωρείται απ’ αυτόν  σαν παραλογία η  δε αρετή ανοησία, η ελπίδα της μέλλουσας ζωής  φαντασιοπληξία και προϊόν αρρωστημένης φαντασίας. Οί θείες εντολές του νόμου οί οποίες διδάσκουν τον σεβασμό  προς τον Θεό και την ηθική, θεωρούνται λόγια ανόητα και αερολογίες., Οί θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι γιαυτόν δεισιδαιμονίες γεμάτες πλάνη και φαντασιοπληξία ενός διαταραγμένου νού. Όλη η σοφία του κόσμου τούτου  πιστεύει ότι έστησε την έδρα της  στο κεφάλι  του  και άλλα πολλά τέτοια πιστεύει για τον εαυτό του. Αυτή είναι  σέ μικρογραφία η εικόνα του υλιστή, ο οποίος θησαυρίζει για τον εαυτό του καί όχι με τον πλούτο τον προερχόμενο από τον Θεό. Πόσο αληθινά δυστυχισμένοι είναι αυτοί οί άνθρωποι ! Πόσο μακριά βρίσκονται από την αλήθεια! Πόσο πλανώνται ! Πόσο ανόητοι και τυφλοί γίνονται! Ενώ διαχέεται άπλετο το φώς της αλήθειας και φωτίζει τά πέρατα αυτός μένει στο σκοτάδι του ψεύδους και της πλάνης.  Και ενώ πίστευε ότι είναι αιώνιος, κάποια νύχτα     ο κριτής ----του οποίου αρνιόταν την ύπαρξη ---- τον κάλεσε  κοντά Του για να απολογηθεί  για τις πράξεις του. Και τότε κατάλαβε το λάθος του. Πόσο αργά αντελήφθηκε την ανοησία του . Πέρασε τη ζωή του άθεος και έφυγε για να παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού να ελεγχθεί και να κατακριθεί.  Ταλαίπωρος άνθρωπος!

Και ακόμα :  Α. Κάθε άνθρωπος πρέπει πάντοτε να είναι έτοιμος για την κρίσιν. Β. Ο άνθρωπος θα λογοδοτήσει κατά την μέλλουσαν κρίσιν για τον τρόπο με τον οποίον εδαπάνησε στην παρούσα ζωή τά χαρίσματα, τά τάλαντα, πνευματικά ή σωματικά με τά οποία επροίκισε αυτόν ο Θεός΄ Αυτά μας  λένε οί Άγιοι πατέρες τις εκκλησίας μας και αυτά πιστεύουμε και μείς και εφαρμόζουμε στη ζωή μας σαν καλοί ορθόδοξοι χριστιανοί. Ναι στα υλικά αγαθά και στην υλική δύναμη πού αποκτάς φυσικά από την τίμια εργασία σου, αλλά τόσα/τόση ώστε να ζείς αξιοπρεπώς και σύ και η φαμελιά σου και να βοηθάς από αυτά κάποιον συνάνθρωπο πού πραγματικά έχει ανάγκη, παραπάνω δε από αυτά ούτε μια πεντάρα γιατί δεν σού χρειάζεται. Πάντα ο «Κύριος μεθ’ ημών» να μας δίνει φώτιση.

                Αντώνης  Ευθ. Χατζηγιάννης -- Σκούμπελος

Πλοίαρχος  Α. Ε, Ν.

Από το βιβλίο μου: ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ – ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ--  ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΙΟΥΜΤΑΙ