ΕΠΙΓΕΙΑ ΑΓΑΘΑ

Μια από τις πολύ δυνατές και ζωηρές  υπενθυμίσεις του Χριστού εναντίον  της καταστρεπτικής υποδουλώσεως είς τά υλικά αγαθά είναι η παραβολή του άφρονα πλούσιου. Οί αδρότατοι και τελειότατοι χαρακτηρισμοί του υποδουλωμένου είς το υλικόν συμφέρον και παραδομένου είς την υλικήν απόλαυσιν  και από όλα αυτά σκοτισμένου πλούσιου κάμνουν βαθυτάτην εντύπωση και μπορούν να ξυπνήσουν την προσοχήν κάθε ψυχής η οποία ακόμη δεν είναι πωρωμένη, αλλά είναι μόνο ναρκωμένη και κοιμισμένη από αδιαφορία από κακήν ανατροφήν και από άγνοια του ουράνιου προορισμού της.

 Ο Χριστός λέγει   με την παραβολήν αυτήν  ότι άμα καταλάβει η δίψα της πλεονεξίας τον άνθρωπον, γίνεται αληθώς άφρων και επιθυμεί όλα τά πλούτη να τά έχει αυτός,  αδιαφορώντας με τι τρόπο θα τά αποκτήσει, δεν τον ενδιαφέρει τι συμβαίνει γύρω του, δεν συμβουλεύετε   κανέναν παρά εκείνους πού θα τον βοηθήσουν να αρπάξει ξένη ιδιοκτησία, να μεγαλώσει τά πλούτη του, και δεν θέλει νά ακούσει ότι υπάρχει Θεός, ότι υπάρχει κι’ άλλη ζωή και καταντά τελικά  τερατώδες ύπαρξη να νομίζει ότι μόνο ο εαυτός του είναι όλος ο κόσμος και ότι μόνο η ζωή η δική του αξίζει. Να Μεγαλώσει  ακόμα κι ακόμα τά πλούτη του, και όλα τά υλικά αγαθά, αυτή είναι η μοναδική του έννοια, η μοναδική του σκοτούρα και ζεί μέσα στις απολαύσεις και στα πολλά υλικά αγαθά και αφήνει τον εαυτόν του είς πάσαν ανήθικον απόλαυσιν και αφήνεται αχαλίνωτος σέ κάθε είδος αδικίας και γίνεται δούλος της απληστίας αδιαφορώντας για κάθε τίμιο και άγιο προς πάν μέγα και υψηλόν. Λησμονεί ότι έχει ψυχήν και νομίζει ότι μόνον για την επίγεια ζωήν είναι και αισθάνεται, ότι οί διάφορες απολαύσεις, η αδράνεια, η της αγνοίας ανάπαυσης, η ηδονή και η τέρψις η οποία φέρει κατόπιν την πικρίαν και την σήψιν, αισθάνεται ότι αυτά είναι η αληθινή ζωή και ότι αυτά μαζί με το άθλιο σαρκίο του δεν θα παρέλθουν ποτέ. Λησμονεί ότι είναι άνθρωπος ότι σέ μια στιγμή μπορεί να σβήσει η ζωή του. Λησμονεί ο Άφρων ότι  δεν είναι μόνον ύλη αλλά και ψυχή άυλος και αθάνατος με ευθύνες ενώπιον εκείνου ο οποίος και σού έδωσε τά αγαθά και τον οποίον λησμόνησες; Και σέ κάποιαν στιγμή σού ζητούσε την ψυχή σου και ακριβώς αυτή τη στιγμή εγκαταλείπεις όλα εκείνα τά οποία ενόμισες ότι για πολλά χρόνια θα απολάμβανες  και τά οποία αφήνεις, και σέ ποιόν θα ανήκουν ;. Είς κάθε άλλον εκτός από σένα. Αυτό το τέλος έχουν όλοι εκείνοι οί οποίοι  θα θησαυρίζουν χωρίς να θυμούνται  τον Θεόν και τις εντολές της αγάπης, δικαιοσύνης Του, χωρίς να βοηθούν τον πάσχοντα συνάνθρωπο, χωρίς να έχουν την στοργήν και τη συμπάθεια για να διευθύνουν την ψυχήν τους, χωρίς να σκέπτονται ότι η αγάπη του Θεού και το έλεος, η αγαθοεργία και η αυταπάρνησης υπέρ του πλησίον είναι ο αιώνιος και άφθαρτος πλούτος, είς τον οποίον εντρυφά η ψυχή  με τελείαν και πλήρη χαρά στη Βασιλεία των ουρανών. Η παραβολή του άφρονα πλουσίου την οποίαν ο Κύριος είπες ζωηρότατα και πραγματικότατα παρουσιάζει αυτήν την ψυχολογικήν κατάστασιν του πλεονέκτη φιλσργύρου. Τά πάθος αυτό είναι αθαράπευτον και ως τέτοιο  παριστάνεται με την παραβολήν. Αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατον  στην χάριν του Θεού  Αθαράπευτον είναι εφόσον ο πλεονέκτης παραμένει μακριά από το φώς της πίστης και της αγάπης  προς τον Χριστόν. Αλλά ο πλεονέκτης φιλάργυρος με την θαυματουργόν χάριν του Χριστού γιατρεύεται από τά τρομερά πάθη του και γίνεται εύσπλαχνος και ελεήμων  O  Χριστός διά της παραβολής του   άφρονος πλουσίου(Λουκά.  ΙΒ. 16 – 21 ) καί διά πολλών διδαγμάτων τά οποία απαντώμεν είς το Ευαγγέλιον καταδικάζει και κατακρίνει τήν τοιαύτην  πλεονεξίαν και φιλαργυρίαν και συμφώνως προς το πνεύμα της διδασκαλίας του Χριστού καταδίκασαν και κατέκριναν αυτήν οί θείοι Απόστολοι και η εκκλησία του Χριστού. Αλλά η κατάκρισης της πλεονεξίας και φιλαργυρίας δεν σημαίνει απαγόρευσιν να αποκτήσει ο χριστιανός και να απολαύσει τά υλικά αγαθά συμφώνως προς τους φυσικούς πόθους της ανθρώπινης προσωπικότητας. Δεν αντίκειται στην λογικότητα του ανθρώπου και είς το συμφέρον της ψυχής του η  από την τίμια εργασία σου και με τον ιδρώτα του προσώπου σου και με κάθε δικαιοσύνη φροντίδα και μέριμνα για την αύξηση της ιδιοκτησίας και της οικονομικής προόδου και προκοπής του ατόμου, της οικογένειας, των κοινωνιών και των εθνών. Τουναντίον αυτά όχι μόνο επιτρέπονται αλλά και επιβάλλονται και διατάσσονται υπό του νόμου του Θεού. τού πλήρως αποκαλυφθέντος και διδαχθέντος διά του Ιησού Χριστού. Δεν καταργεί ούτε απαγορεύει την χρίση της ύλης και την απόλαυση υλικών αγαθών, αλλά καταδικάζει και κατακρίνει τον υλισμόν δηλαδή την υποδούλωσιν είς τά υλικά, η οποία υποδούλωσης φέρει την τύφλωσιν και την πτώσιν, φέρει το κρήμνισμα είς το κακόν και την απώλειαν της μεγάλης αξίας την οποίαν δώρον παρά του Θεού έχει ο άνθρωπος.

Λοιπόν, θέλεις να χαρείς τον κόσμον τον επίγειον ;  θέλεις να προκόψεις και να προοδεύσεις και να αναδειχθείς στην κοινωνίαν στην οποίαν ζεις με αξίαν, με τιμήν και υπόληψιν ;  Θέλεις να απολαύσεις τά αγαθά τά επίγεια και να μην στερηθείς των αιωνίων αγαθών της βασιλείας του Θεού ; Πρόσεξε μη παραδώσεις, μη υποδουλώσεις την καρδιά σου στην ύλη και στις υλικές ηδονές, αλλά είς την αλήθειαν του Θεού, είς την δικαιοσύνη τού Θεού, είς του Θεού την αγάπη. Να είσαι εύσπλαχνος και ελεήμων  και εκατονταπλασίονα θα λάβεις. Πίστευε και αγάπα τον  Χριστόν. Έλπιζε στο έλεός του. Βάλε τον εαυτόν σου από όλην  την καρδιά σου υπό την προστασίαν του Χριστού σέ όλες τις στιγμές του βίου σου. Και θα έχεις το φώς και θα γνωρίζεις πού βαδίζεις και θα είσαι κραταιός  επί του εαυτού σου, στην οδόν της τελειότητας και της αρετής, δοξάζων το όνομα του πανάγαθου Θεού, είς τον οποίον πάντες  οφείλουν και ζωήν και ύπαρξιν και ότι αγαθόν λαμβάνουν και αποκτούν. Σ’ αυτόν ανήκει η δόξα η τιμή και η προσκύνησης νυν και είς τους  αιώνας., Αμήν

 Αντώνης  Ευθ. Χατζηγιάννης --- Σκούμπελος

Πλοίαρχος   Α.  Ε. Ν.

Bιβλιογραφία: (  Τ. Αναστασίου : Κυριακόν Β τόμος, --- Αθήνα 1927)