18 ΜΑΡΤΙΟΥ 1936—ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

H 18^η Μαρτίου 1936 είναι η αποφράδα ημέρα του θανάτου του Μεγάλου Έλληνα  Ελευθερίου Βενιζέλου.

Στις 18/3/1936 πέθανε εξόριστος στο Παρίσι ο  Mεγάλος Έλληνας  Ελευθέριος  Βενιζέλος. O θάνατός του προήρθε από εγκεφαλική αιμορραγία και η Πηνελόπη Δέλτα σημειώνει στο ημερολόγιό της.                    

Τετάρτη  18/3/1936 10 π.μ  Finis greciae….. «το τέλος της Ελλάδας» έτσι σημειώνει η Δέλτα το θάνατο του Βενιζέλου. Το ποιος ήταν ο Βενιζέλος και ποιο το έργο του είναι πασίγνωστα. : Υπήρξε μέγας πολιτικός, ο  μέγιστος των πολιτικών ανδρών της νεωτέρας Ελλάδας. Εμψύχωσε το Έθνος διά των απαράμιλλων  χαρισμάτων. Άφθαστος φιλοπατρία, ανυπέρβλητος  δύναμις εκτελέσεως, νούς διαυγέστατος, ιδιοσυγκρασία ικανή προς ανάληψη  των μέγιστων ευθυνών, είχε όλα τά χαρίσματα του Μεγάλου Ανδρός. Είναι τά λόγια του τότε Πρωθυπουργού Δεμερτζή μόλις ενημερώθηκε για το θάνατο του Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος εμφανίστηκε στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας το 1910 .  Και από την στιγμήν εκείνη η Ελλάδα και ο ασθενέστερος και αναξιοπιστότερος λαός της Ανατολής  όπως τούς είχαν καταντήσει οί κυβερνώντες από το 1832 είχαν γίνει πάλι ένα κομμάτι της Ευρώπης άξιο σεβασμού Tό ποια Ελλάδα παρέλαβε ο Βενιζέλος είναι επίσης γνωστό.  Το 1912 είχε παραλάβει μια Ελλάδα μικρή καί ασήμαντη την Ελλάδα της Μελούνας την Ελλάδα της ανυποληψίας, του δίσκου της επαιτείας, μια εξεφτιλισμένη καί ντροπιασμένη  Ελλάδα. Γενικά η Ελλάδα μέχρι τη σωτήρια στιγμή πού την πείρα στα χέρια του ο Μεγάλος πατριώτης Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ένα μπάχαλο έν ξέφραγο αμπέλι, για να μην πούμε τίποτα βαρύτερο. Όποιος ήθελε, όποτε ήθελε ερχόταν, καθόταν όσο ήθελε, έκανε ότι ήθελε, έλεγε ότι ήθελε, έπαιρνε ότι ήθελε και έφευγε  όποτε ήθελε χωρίς να δώσει λόγο σέ κανέναν για τίποτα. Τίποτα δεν υπήρχε, τά πάντα ήταν διαλυμένα. Μήτε παιδεία, μήτε δικαιοσύνη, μήτε στρατός, μήτε ναυτικό τά πάντα ήταν σέ πλήρη διάλυση, ενώ η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός δεν είχαν καμιά εκτίμηση και καμιά υπόληψη στην Ευρώπη και σέ όλο τον κόσμο. Τίποτα απολύτως δεν έκαναν, ούτε οί πολιτικοί, οί κυβερνήτες, ο Βασιλιάς, κανένα μέτρο κανένα ενδιαφέρον για να διορθωθεί κάπως η ελεεινή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα ύστερα από αδιαφορία και κακοδιοίκηση δεκαετιών. Σ’ αυτή λοιπόν την Ελλάδα ο Βενιζέλος έφτανε τον Γενάρη του 1910. Έφτανε με το θρύλο του Θερίσου (Επανάσταση Θέρισο  1905) από τη μπαρουτοκαπνισμένη Κρήτη για να φυσήσει την ηρωική της πνοή στον ταπεινωμένο και μουδιασμένο Ελληνικό λαό – Ελληνισμό και να φέρει μια ραγδαία και απότομη ανύψωση. Όταν σκεφτεί κανείς σέ ποια κατάσταση βρήκε την Ελλάδα, την απαισιοδοξία πού επικρατούσε, το χάος πού παράδερνε, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την αλλαγή πού κατάφερε….,. Για το μεγάλο ξεκίνημα πού ετοίμαζε, πού θα γινόταν το θεμέλιο και η αρχή της σύγχρονης Ελλάδας χρειάζονταν δυό πράγματα: Ενθουσιασμός και πειθαρχία. Το πρώτο το φύσησε στις ψυχές με την πίστη του. Το δεύτερο το επέβαλε με τη δύναμή του. Kαί το μεγάλο ξεκίνημα  έγινε. Οί Εθνικοί μας αγώνες είχαν πετύχει χάρη στο γοργή και καλή προετοιμασία, στην απόλυτη σύμπνοια και τον ακράτητο ενθουσιασμό. Αυτός ήταν ο πρώτος και κύριος εργάτης της νίκης. Αυτός είχε συντάξει το κράτος άξιο να επιχειρήσει τον άθλο πού διπλασίασε την Ελλάδα. Αυτός  με σύνεση και ακοίμητη ενέργεια είχε ετοιμάσει το στόλο για την κυριαρχία στην Ανατολική  Μεσόγειο πού ασφάλισε τη νίκη των βαλκανικών στρατών στη Μακεδονία και στην Ήπειρο. Αυτός είχε ετοιμάσει το στρατό για να μπορέσει να παρουσιαστεί με όλα τά εφόδια και με όλη τη δύναμη πού χρειαζόταν για το ιστορικό εγχείρημα. Και αυτός είχε υψώσει το φρόνημα του λαού ώστε να βαδίσει με πίστη και ενθουσιασμό στην εκπλήρωση του μεγάλου απελευθερωτικού σκοπού . Αυτός τέλος άγρυπνος στο τιμόνι κυβέρνησε όλα τά πράγματα με φρόνηση αλλά και τόλμη, ώστε να φτάσουν σ’ ευτυχέστατο τέρμα.    Αυτός μαζί με τον μεγάλο Ελληνικό λαό με στερήσεις, με θυσίες, με το αίμα τους με προσπάθειες  ηρωικές    ξέπλυναν την παλιά ντροπή, τη μεγάλωσαν καί στη συνέχεια  την έφτασαν στις πέντε Θάλασσες, έκαμαν τη Μεγάλη τη δοξασμένη Ελλάδα των δύο Ηπείρων καί των πέντε θαλασσών, την έβαλαν να παρακαθίσει ισότιμη με τά ισχυρότερα κράτη, στο τραπέζι των διεθνών συσκέψεων, είχαν τελικά κάνει πραγματικότητα εκείνα ακριβώς πού ονειρεύτηκαν τρείς γενιές πρίν. Οί Έλληνες είδαν να γίνονται πραγματικότητα όλα τά προαιώνια όνειρά τους. Είδαν να δημιουργείται πάλι η χαμένη Αυτοκρατορία τους, είδαν να γίνεται η Ελλάδα μεγάλη, είδαν την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, είδαν την ένωση της φυλής, είδαν την ταπεινωμένη τή ξεφτιλισμένη Ελλάδα των αρχών του 20^ου αιώνα να γίνεται μεγάλη δοξασμένη, τιμημένη και σεβαστή από όλο τον κόσμο, ο δε Ελληνικός λαός  πού μέχρι πρότινος εθεωρείτο ως ο αναξιοπιστότερος και τιποτένιος λαός της Ανατολής έγινε πάλι κομμάτι της Ευρώπης , του κόσμου ολόκληρου άξιο σεβασμού πού όλοι οί λαοί και οί Μεγάλοι της εποχής , ζητούσαν και σέ πολλές περιπτώσεις εκλιπαρούσαν όχι μόνο τη φιλία του αλλά και τη συμμαχία του και τη συμπαράστασή του . Όλα τά μεγαλύτερα θησαυροφυλάκια  της Ευρώπης, του κόσμου ήταν ανοιχτά για την Ελλάδα την περίοδο εκείνη.       Ο Ελληνικός λαός οί απανταχού Έλληνες ήταν υπερήφανοι για τη μεγάλη τη δοξασμένη  Πατρίδα του. Και με το δίκιο του γιατί η πατρίδα αυτή ήταν δημιούργημα δικό του. Αυτός με οδηγό τον Μεγάλο Κρητικό τον Μεγάλο Πατριώτη ΛΕΥΤΕΡΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟ την είχαν δημιουργήσει. Και όμως δεν πέρασε πολύς καιρός και οί Έλληνες είδαν την μεγάλη τη δοξασμένη πατρίδα τους, να γίνεται ερείπια, στάχτες και αίματα, είδαν να καταστρέφεται ο Ελληνισμός της Ιωνίας, της Θράκης του Πόντου, αφού προηγουμένως είχε ο ίδιος αυτός  λαός  υποστεί στην ίδια την πατρίδα του χίλιες δυό κακουργίες, τρομερά εγκλήματα, δολοφονίες, προδοσίες, καταστροφές από κείνους πού την περίοδο εκείνη είχαν παρανόμως στα χέρια τους την εξουσία της Ελλάδας ήταν αυτοί πού δεν ήθελαν την ένωση της φυλής, πού δεν ήθελαν την Μεγάλη Ελλάδα αλλά ήθελαν την «μικρή και έντιμη»  με αποτέλεσμα σήμερα ο  Μεμέτης να γυρεύει αυτά πού μας γυρεύει, να κάνει αυτά πού κάνει και να μας υπενθυμίζει κιόλας το Σαγγάριο και τη θάλασσα πού μας πέταξαν το 1922   Αλλά λησμονεί κάτι πού ο ίδιος ο Κεμάλ παραδέχτηκε ενώπιον της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Δέν μας νίκησαν οί Τούρκοι της Τουρκιάς στη Μικρασία, στη θάλασσα δέν μας ρίξανε οί τσέτες του Κεμάλ. Από την Άγκυρα δεν μας έφερε πίσω ο Τουρκικός στρατός, μας νίκησαν και μας συντρίψανε οί Τούρκοι τής Ελλάδας ! Οί τούρκοι πού ζούν ανάμεσά μας. Οί τούρκοι με τά ελληνικά ονόματα και τη μωχαμέτικη ψυχή. Οί Τούρκοι πού μιλάνε Ελληνικά και ζητάνε και θέλουνε και κρατάνε μικρή και έντιμη την Ελλάδα. Αυτούς πρέπει πρώτα να πολεμήσουμε να νικήσουμε να απαλλάξουμε την πατρίδα και το λαό από την επικίνδυνη παρουσία τους. Αρκετές φορές ο Μεγάλος πατριώτης κατάφερε να γλυτώσει την τελευταία στιγμή την Ελλάδα από την πλήρη  καταστροφή τη πλήρη εξαφάνιση από το χάρτη, πού αυτοί ετοίμαζαν, όπως τον 5/1916 παρέδωσαν το οχυρό Ρούπελ και τόν 8/1916  παρέδωσαν όλη την Ανατολική Μακεδονία και την Καβάλα μαζί με τεράστιο πολεμικό υλικά και άλλα υλικά αξίας πολλών εκατομμυρίων χρυσών δραχμών στους βουλγάρους και το 4^ο σώμα στρατού αιχμάλωτο στους γερμανούς και περίμεναν τους Γερμανοβούλγαρους στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και το 1922 μαζί με τον Πλαστήρα και τον Πάγκαλο κατάφεραν να σταματήσουν τον Κεμάλ πού ήταν έτοιμος να κατέβει όχι μόνο μέχρι τη Θεσσαλονίκη αλλά ίσαμε κάτω στη Σπάρτη. Να γιατί η Πηνελόπη Δέλτα την ημέρα του θανάτου του Βενιζέλου γράφει  «Finis greciae». Όσον αφορά τους άλλους  πού μας υπενθυμίζουν τον Σαγγάριο εγώ θα τους υπενθυμίσω το 21^α τότε πού μια φούχτα ξυπόλυτοι αλλά  μονιασμένοι Έλληνες  όχι μόνο νικήσανε αλλά γαμ…..  κι’ ανάσκελα και μπρούμυτα κι’ από όλες τις πάντες όχι μία αλλά πέντε αυτοκρατορίες και στη συνέχεια τά παιδιά τους κάμανε τη Μεγάλη Ελλάδα και τά παιδιά αυτών κάμανε το έπος του 40^α πού είναι αποκλειστικά καί μόνο έργο των άξιων παιδιών της αιώνιας Ελλάδας. Είναι έργο της γενιάς εκείνης των ημιθέων πού στα βουνά καί στα πέλαγα  έγραψαν σελίδες μοναδικές στην παγκόσμια ιστορία δόξας καί μεγαλείου, εκείνων πού  χωρίς καμιά απολύτως βοήθεια με κουρελιασμένα ρούχα, με τρύπιες αρβύλες με λίγο ψωμοτύρι στο σακίδιο, με λειψά  πυρομαχικά κέρδισαν μέσα σέ 12 μέρες την νίκη  της ανθρωπότητας ολόκληρης ενάντια στον σκοταδισμό Όλα τά είχαν μελετήσει καί σχεδιάσει καλά οί μεγάλες Ιταλικές στρατιωτικές ιδιοφυίες πριν ξεκινήσουν να καταλάβουν την Ελλάδα.  Όλα τά είχαν λογαριάσει, όλα με κάθε λεπτομέρεια  εκτός από την υψηλή φύση των Ελλήνων  πού φανερώνεται στους μεγάλους κινδύνους. Άς έχουν λοιπόν υπόψη τους ότι σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται  στα χέρια των παιδιών όχι εκείνων πού την ήθελαν μικρή και έντιμη αλλά στα χέρια των παιδιών εκείνων πού ήθελαν και θέλουν την πατρίδα τους ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΗ του Κολοκοτρώνη του Καραϊσκάκη του Βενιζέλου, του Πλαστήρα, των ημιθέων του 1940,  των άξιων παιδιών της  αιώνιας Ελλάδας. Αιώνια τιμή δόξα και ευγνωμοσύνη στο ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΤΡΙΩΤΗ και σέ κάθε πατριώτη πού δούλεψε πολέμησε, θυσιάστηκε για τη δόξα και το Μεγαλείο της Πατρίδας, Της  Ε Λ Λ Α Δ Α Σ  Μ Α Σ.

                                                                                Πειραιάς  17/3/2018

                 Αντώνης  Ευθ. Χατζηγιάννης – Σκούμπελος---Πλοίαρχος  Α.  ΕΝ.                          

                            Ιστορικός --- Ερευνητής— Γνήσιος Χηρολακιώτης