ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗ:

Η πλεονεξία είναι πάθος αχόρταγης ψυχής. Ο πλεονέκτης όσο περισσότερο αυξάνει την περιουσία του τόσο περισσότερο γίνεται άπληστος. Ο πλεονέκτης αισθάνεται δίψα για χρυσάφι και πείνα για περιουσία, γι΄ αυτό το λόγο δεν μπορεί να απαλλαγεί ούτε από τη φτώχεια  ούτε από τη στέρηση. Με ποτό έχουν σβήσει την όρεξη του πότη και την επιθυμία της τροφής τη χόρτασαν με τροφή. Την  πλεονεξία όμως δεν την έσβησαν, ούτε με ασήμι ούτε με χρυσάφι.

            Στον πλεονέκτη ταιριάζει αυτό πού έχουν πεί για τον αλαζόνα γιατρό «Το φάρμακό σου κάνει τον άρρωστο να χειροτερεύει»

            Η πλεονεξία είναι άπιστη μανία πού ενθουσιάζει την αχόρταγη ψυχή με σκοπό να αυξήσει την περιουσία πού ήδη κατέχει. Τόσο πολύ ανάβει στην ψυχή  δυνατή επιθυμία γι’ αυτά πού δεν έχει ώστε να αμελεί αυτά πού έχει κατακτήσει. Γιαυτό ο πλεονέκτης δεν μπορεί να κρατήσει τίποτα άξιο αγάπης. Γιατί το αγαθό το οποίο προηγουμένως  το αγαπούσε και επιθυμούσε να το κάνει δικό του μόλις το αποκτήσει χάνει στα μάτια του τον προηγούμενο χαρακτήρα και αποβαίνει ανάξιο της αγάπης του ώστε καταλήγει να παραμελείται.

            Οί πλεονέκτες θησαυρίζουν και δεν γνωρίζουν τι και για πιο σκοπό μαζεύουν. Ποτέ δεν δίνουν ελεημοσύνη και ποτέ δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως, διότι αυτοί που κερδίζουν από πλεονεξία δεν θέλουν να ξοδέψουν τίποτα.

 Ο Μέγας Βασίλειος λέει για τον πλεονέκτη : «Τον πλεονέκτη τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Είναι χειρότερος και από τη φωτιά. Θέλει συνεχώς τά πάντα για τον εαυτό του. Δεν νοιάζεται να απολαύσει αυτά πού μάζεψε, αυτά πού έχει αλλά σπαταλάει τον εαυτό του με την επιθυμία να κατακτήσει όλο και περισσότερα. Κατόπιν ξαγρυπνάει και είναι όλο μέριμνα και φροντίδες. Όσο λοιπόν αυξάνει ο πλούτος τόσο βαρύτερη γίνεται η μέριμνα για τη ζωή του.

Kαί ο Κύριος μας λέγει: «οράτε και φυλάσσεσθε από πάσης πλεονεξίας, ότι ουκ έν τώ περισσεύειν τινί η ζωή αυτού έστιν έκ των υπαρχόντων αυτού---- Νά προσέχετε και να προφυλάγεστε από κάθε είδος πλεονεξίας. Η πλεονεξία δεν μπορεί καθόλου να κάνει τη ζωή σας άνετη και χαρούμενη. Διότι η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τά περίσσια πλούτη του και δεν διατηρείται από τά υπάρχοντά του . Τά πολλά του πλούτη δεν μπορούν να του εξασφαλίσουν τη μακροζωία  και την ευχάριστη ζωή                             (Λουκά  ΙΒ.  15).

Γενικά από τά χρυσά λόγια του Χριστού  διδασκόμαστε ότι δέν πρέπει και δεν μας συμφέρει να είμαστε υποδουλωμένοι  στα υλικά πρόσκαιρα αγαθά— συμφέροντα και στην π λ ε ο ν ε ξ ί α ν με ψεύδος και απάτη και με κάθε είδος υποκριτικής και κρυμμένης αδικίας για χρήματα, κτήματα, οικόπεδα, θυσαυρούς οί οποίοι είναι φθαρτοί και υποκείμενοι σε κάθε κίνδυνο απωλείας και καταστροφής.. Δεν απαγορεύεται   διά της εργασίας και κάθε δυνατής οικονομίας από κάθε ανόητον και περιττήν  σπατάλη, δεν απαγορεύεται να θέλομε να έχομε τά αγαθά πού έδωσε ο Θεός για την συντήρηση των ανθρώπων, για την ευημερία και ευχάριστη ζωή, δεν απαγορεύεται και επαρκείς και ωφέλιμες τροφές να έχομε και ευπρεπείς ενδυμασίες, αλλά ρητώς απαγορεύεται να έχομε καρφωμένη την επιθυμία της καρδιάς μας στα φθαρτά και τά μάταια και να είμαστε δούλοι της ύλης, ενώ πρέπει να είμαστε παιδιά του πνευματικού φωτός και σέ   όλο το βίο μας με τη σκέψη του νού μας και το συναίσθημα της καρδιάς μας να είμαστε κοντά στο Θεό  όπου εκεί θα βρούμε τη χαρά την οποίαν  όλοι επιθυμούμε  και της οποίας όλοι είμαστε άξιοι να χαρούμε.( Ο Θεός έφκιασε τον άνθρωπο ελεύθερο καί να χαρεί όλες τις χαρές της ζωής χωρίς βέβαια να ξεχνά ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη αλλά και πνεύμα ). Τά πάν λέει ο ΚΥΡΙΟΣ είναι να κάμoμε διάκριση μεταξύ, φθαρτού και πρόσκαιρου θησαυρού και ουρανίου και άφθαρτου θησαυρού. Και να δίνετε  την καρδιά σας στους άφθαρτους  και αιώνιους θυσαυρούς και όχι στους μάταιους και προσωρινούς. Διότι όπου είναι ο θησαυρός τον οποίον θα προτιμήσετε εκεί θα είναι και η καρδιά σας. Τά λόγια αυτά του Κ.Η.Ι.Χ. πρέπει να γίνουν ο νόμος της καρδιάς είς όλους τους ανθρώπους είς νέους και γέροντες είς άνδρες και γυναίκες. Αυτός ο νόμος της εγκράτειας καί σωφροσύνης κάμνει τον άνθρωπο να διαφέρει από τά ζώα και να μπορεί να είναι στον επίγειο βίο του   χαρούμενος και ευτυχισμένος.

Όπως μας διδάσκει ο Κύριος, η αφιλοχρηματία, η αφιλοκέρδεια, η ολιγάρκεια, κλπ διατηρούν το πνεύμα ελεύθερον,  και το βαθύ συναίσθημα της καρδιάς του δυνατόν προς το αγαθόν και γίνεται ο άνθρωπος στη ζωή του όλος αγάπη και αγαθοσύνη  και πραγματοποιεί όλες τις εντολές του νόμου της αγάπης. Ενώ οί  φιλάργυροι, αχάριστοι, οί πλεονέκτες, οι κλέφτες, ψεύτες και λοιπά κακοποιά υποκείμενα της κοινωνίας είναι άνθρωποι εγωισταί, κακοί και πονηροί, επίβουλοι, μνησίκακοι και εκδικητικοί.

Επίσης ο Κύριος μας λέγει ότι  άμα καταλάβει τον άνθρωπο η δίψα της πλεονεξίας γίνεται αληθινά  Ά φ ρ ω ν  και επιθυμεί όλα τά πλούτη να τά έχει αυτός αδιαφορώντας με τι τρόπο θα τά αποκτήσει, δεν τον ενδιαφέρει τι συμβαίνει γύρω του, δεν συμβουλεύετε   κανέναν παρά εκείνους πού θα τον βοηθήσουν να αρπάξει ξένη ιδιοκτησία, να μεγαλώσει τά πλούτη του, και δεν θέλει νά ακούσει ότι υπάρχει Θεός, ότι υπάρχει κι’ άλλη ζωή και καταντά τελικά  τερατώδες ύπαρξη να νομίζει ότι μόνο ο εαυτός του είναι όλος ο κόσμος

Δυστυχώς το πάθος της πλεονεξίας πάντα υπήρχε και θα υπάρχει, και στις μέρες μας μάλιστα, πού σήμερα τά πράγματα είναι πολύ πιο καλύτερα από άλλες εποχές από όλες σχεδόν τις απόψεις, γιατί εκτός των άλλων ο κόσμος σήμερα προπαντός οί νέοι είναι όλοι σχεδόν μορφωμένοι πολιτισμένοι, κοινωνικοί, και φυσικά πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά τί μας λέει η εκκλησία μας πάνω όχι μόνο στο θέμα αυτό (της πλεονεξίας) αλλά και πώς να ζήσουμε στην επίγεια τούτη ζωή για νάμαστε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Δυστυχώς όμως και σήμερα υπάρχουν άτομα υποτίθεται πολιτισμένα, μορφωμένα πού διακατέχονται από το φοβερό πάθος της πλεονεξίας, της αρπαγής και κατοχής ξένων περιουσιών Και βλέπομε σήμερα μια τέτοια «κυρία»  η οποία ισχυρίζεται και το διατυμπανίζει μάλιστα ότι είναι νομικός ---δικηγόρος— και εκτοξεύει και απειλές ότι όποιος μπλέξει μαζί της θα χάσει οπωσδήποτε, καί η οποία από τις πολλές κληρονομιές, σπίτια, χωράφια, λιοστάσια ,οικόπεδα, χρήματα κλπ. είναι πολύ ευκατάστατη αλλά και χωρίς ιδιαίτερες υποχρεώσεις (οικογένεια κλπ), και εν τούτοις προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις, βοηθούμενη και από άλλα διεφθαρμένα συγγενικά της μέλη, να καταπατήσει, να  φάει ένα πολύ μικρό οικοπεδάκι μιάς φτωχιάς χήρας γυναίκας η οποία είχε την ατυχία το οικοπεδάκι της να συνορεύει με το από κληρονομιά παλιόσπιτο της «κυρίας» (νομικός) Πάντως αν κοιτάξεις και λίγο πιό προσεκτικά την περίπτωση θα διαπιστώσεις ότι η «κυρία» αυτή προέρχεται από φαμελιά ξεσχισμένη, διεφθαρμένη,    της οποίας έμβλημα και  πιστεύω της,  ήταν η αρπαγή ξένων ιδιοκτησιών, το κλέψιμο, η παραχάραξη, η συκοφαντία, η διαφθορά η κακουργία, η ατιμία. ---   Πολύ στενό της συγγενικό άτομο πάνω από 90 χρονών κατάκοιτη, και όμως προσπαθούσε να καταπατήσει το διπλανό στο σπίτι της άλλο ξένο οικόπεδο, το οποίο μόλις κατάφεραν να το γλυτώσουν οί πραγματικοί ιδιοκτήτες του.   Και η «κυρία» αυτή  φυσικό ήταν να είναι το ίδιο πράμμα με τη φαμελιά της, γιατί  όπως γνωρίζομε,  όλοι μας είμαστε παράγωγα του γονιδιώματος πού κληρονομάμε  καί του περιβάλλοντος πού μεγαλώνομε. Καί κείνος πού προέρχεται και μεγαλώνει μέσα σέ τέτοια οικογένεια, σέ τέτοιο  βρώμικο και διεφθαρμένο  περιβάλλον, το ίδιο αναίσχυντος και διεφθαρμένος θα είναι έστω και να έχει πενήντα πανεπιστημιακό διπλώματα. Διότι τά φώτα δεν κάνουν τον άνθρωπο αλλά ο άνθρωπος κάνει τά φώτα. Τέλος πάντων. Είναι πράγματι πολύ θλιβερό υποκείμενο ο πλεονέκτης. Πάντως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σαν καλοί ορθόδοξοι Έλληνες χριστιανοί πρέπει να τηρήσουμε κάποια στάση απέναντι σέ όλα αυτά τά επικίνδυνα για την κοινωνία και τους συνανθρώπους παλιοτόμαρα είτε άνδρας είναι είτε γυναίκα  Δηλαδή να εφαρμόσουμε αυτά πού μας λέγουν  ο ΚΥΡΙΟΣ  ο Απόστολος Παύλος οί Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας μας  αλλά και οί Αρχαίοι σοφοί Έλληνες.

Μας λέγουν λοιπόν: ο Κύριος:  Καθαρίσατε τον αγρόν από τάς ακάνθους   (τους ανθρώπους – την κοινωνίαν από τά αγκάθια, τά ζιζάνια τά επικίνδυνα στοιχεία δηλαδή τους σκάρτους, τους παλιανθρώπους, για να σωθεί ο σίτος, για να σωθούν και να ζήσουν σέ ειρήνη οί καλοί οί σωστοί άνθρωποι(Ματθ.  13,     30 ) (Λουκ  3.  17   )  Κόψατε το  δένδρον πού δεν κάμνει  καλόν καρπόν και ρίξτετο στή φωτιά.   (Λουκ.  3,  9) και   (Ματθ.  7.  19)     (τους ανθρώπους – την κοινωνίαν να καθαρίσουμε από τους σκάρτους τους βρώμιους τους επικίνδυνους τύπους) Φυσικά όχι να τους κάνουμε κακό, αλλά να τους πολεμάμε να τους στιγματίζουμε για να τους εμποδίζουμε να κάνουν κακό στους συνανθρώπους.  Και ο Απ. Παύλος μας λέει : Καμιά απολύτως σχέση και νταραβέρι  με τους πράγματι σάπιους και επικίνδυνους αυτούς  τύπους.    ( Α Κορ.  Ε.   9 – 10—11- 13)  Επίσης μας λέγει : όθεν εκβάλετε τον κακόν εκ του μέσου υμών— Δηλαδή έχομε καθήκον και υποχρέωση :  να τούς πολεμάμε να τους στιγματίζουμε, για να τους εμποδίζουμε να κάνουν κακό στους συνανθρώπους στην κοινωνία,  και ότι έχομε καθήκον και υποχρέωση  γι’ αυτό και ότι είμαστε καθολοκληρίαν υπεύθυνοι.  ( Α,Κορινθ,   5,    13 και 2)   οί Πατέρες της εκκλησίας γενικά τά ίδια μας λένε  για την περίπτωση. Τά ίδια ακριβώς μας λένε και οί αρχαίοι σοφοί Έλληνες: (Περίανδρος  ο Κορίνθιος)  Μὴ μόνον τοὺς ἁμαρτάνοντας κόλαζε, ἀλλὰ καὶ τοὺς μέλλοντας κώλυε  ----Μη τιμωρείς μόνο τους παρανόμους      αλλά και τους μελλοντικούς εμπόδιζε. να  κάμουν τά ίδια.   (Περίανδρος  ο Κορίνθιος   Αλλά και ο σοφός λαός λέει και κάτι άλλο: Το κακό το φίδι και σκοτωμένο να το δεις πάτατο στο κεφάλι.   

Επίσης δεν  πρέπει να ξεχνάμε ότι o Χριστός   καθ’ όλον το διάστημα της επί της γής παρουσίας του ήταν  αυτός ο ίδιος ο φοβερός και τρομερός πολέμιος     των φαρισαίων αυτής της πηγής κακού, και ο οποίος  τους    ξεσκεπάζει και  τους καταστηλιτεύει  εμπρός σέ όλο τον κόσμο,  τους παρουσιάζει στον κόσμον ποιοι στην πραγματικότητα είναι, για να φυλάγονται.    Ο  Χριστός τους Εβραίους φαρισαίους και είς το πρόσωπο αυτών  όλους γενικά στον κόσμο ομοίους τους, διά μέσω πάντων των αιώνων μαστιγώνει αλύπητα και αμέλεικτα.

Kαί όπως έχουμε πεί, Πρόσεξε,  όταν πρόκειται να αντιμετωπίσεις τά βρωμερά αυτά υποκείμενα, είτε γυναίκα είτε άνδρας είναι, καμιά ευπρέπεια, καμιά ευγένεια, κανένας σεβασμός, επίθεση κατά μέτωπο με βαριές και ακραίες εκφράσεις, για να αποδώσεις την αλήθεια ποιοί δηλαδή στην πραγματικότητα είναι. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιμετώπιζαν τά παλιοτόμαρα της εποχής τους και ο Κύριος     (Mατθ. ΙΒ.   34)   και ο Απόστολος Παύλος                       ( Α. Κόρ, Ε,   1 – 5  και  9 –13 και (Παύλος, προς   Τίτον.  Κεφ. Α.  16) και ο Μέγιστος των Αγίων της ορθοδοξίας μας Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος ο οποίος μάλιστα ήταν και ο πιο σκληρός. (8 ομιλίες Χρυσοστόμου κατά Ιουδαίων) 

 ΑΥΤΑ.  Εμείς φροντίζομε να αποκτήσομε μέ την τίμια εργασία μας  όλα εκείνα πού μας είναι αρκετά και απαραίτητα για να ζούμε αξιοπρεπώς και μείς και η οικογένειά μας , και από αυτά να βοηθάμε κιόλας τον συνάνθρωπο πού έχει ανάγκη, από κεί και πέρα καμιά προσπάθεια και κανένα άγχος για παραπανήσια, για πλουτισμό, γιατί απλούστατα δεν μας χρειάζονται.   Α Υ Τ Α

Ο  «Κύριος μέθ’ ημών/υμών» να μας δίνει φώτιση να λέμε την                Α Λ Η Θ Ε Ι Α  καί να κάνομε το καλό. σέ κείνους πού πραγματικά το έχουν ανάγκη.

 Γαλαξείδι    24/1/2018

Αντώνης  Ευθ. Χατζηγιάννης –Σκούμπελος---

Πλοίαρχος Α. Ε. Ν--- Γνήσιος Χηρολακιώτης.

Από το βιβλίο μου : ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ

ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ