Το Άγαλμα του Δελφινιού, στο Γαλαξίδι

Απολαύστε μια μαγευτική πτήση πάνω από το Γαλαξίδι και τα κοντινά, μαγευτικά νησάκια του. Ιδιαίτερης ομορφιάς ειναι το «Άγαλμα του Δελφινιού» που φαίνεται στα πλάνα, που μας τράβηξε το ενδιαφέρον καθώς στέκει πάνω σε μια μικρή βραχονησίδα, ίσως για να «προστατεύει» τους ναυτικούς που διέρχονται από την περιοχή.

Το Γαλαξίδι (ή Γαλαξείδι) είναι παραθαλάσσια κωμόπολη της τέως επαρχίας Παρνασσίδας του Νομού Φωκίδας και υπάγεται στο διευρυμένο Δήμο Δελφών. Βρίσκεται στη βόρεια ακτή του Κορινθιακού κόλπου και, συγκεκριμένα, στη δυτική πλευρά του κόλπου της Ιτέας. Είναι αρκετά γνωστό για τη ναυτιλία που είχε αναπτύξει τον προηγούμενο αιώνα καθώς και για τη γραφικότητα του, λόγοι για τους οποιους το καλοκαίρι προσελκύει αρκετό κόσμο, κυρίως κατά τους θερινούς μήνες.

Αποκριές

Η εβδομάδα της Αποκριάς στο Γαλαξείδι έχει ιδιαίτερη σημασία, ειδικά την καθαρά Δευτέρα όπου λαμβάνει χώρα το έθιμο του αλευρομουτζουρώματος. Το έθιμο είναι σχετικά απλό. Οι κάτοικοι μαζεύονται στο λιμάνι το μεσημέρι της Δευτέρας και εφοδιασμένοι με σακούλες αλευριού και μπογιάς. Στη συνέχεια επιδίδονται σε «επικές» μάχες, οι οποίες κρατάνε για ώρες. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην εποχή του Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που οι παλιάτσοι των ιπποδρόμων χρωμάτιζαν τα πρόσωπα τους. Τη σημερινή του μορφή την έλαβε την εποχή της ιστιοφόρου Ναυτιλίας, δηλαδή από το 1840 και μετά, οπότε η γιορτή αυτή πήρε μεγάλες διαστάσεις αφού ήταν η τελευταία και αποχαιρετιστήρια πριν από την αναχώρηση των ναυτικών.

Η χρυσή περίοδος ακμής για το Γαλαξείδι ήταν μεταξύ 1829 και 1912. Βέβαια από την εποχή της Τουρκοκρατίας οι Γαλαξιδιώτες είχαν αρχίσει να ασχολούνται με μεγάλη επιτυχία με τη ναυτιλία. Ως αφετηρία της εποχής της ναυτιλιακής ανάπτυξης μπορεί να αναφερθεί το 1774, όταν έγινε η συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Σημαντικό ρόλο όπως προείπαμε παραπάνω διαδραμάτισε ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος. Το 1803 το Γαλαξείδι αριθμούσε 50 πλοία και συγκαταλεγόταν στις πέντε πόλεις με τα περισσότερα πλοία στον Ελλαδικό χώρο.