Σπύρος Βασιλείου. Ο άνθρωπος που αγιογράφησε τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη 1902/3-1985

1902/3-1926
Ο Σπύρος Βασιλείου γεννήθηκε στο Γαλαξείδι το 1903. Η ταυτότητά του ωστόσο αναφέρει 1902 στη χρονολογία γέννησης, αφού ποτέ δεν δηλώθηκε από τους γονείς στο ληξιαρχείο η έλευση ενός νέου παιδιού που πήρε την θέση του αδελφού που χάθηκε λίγους μήνες πριν και που επίσης λεγόταν Σπύρος Βασιλείου. “έτσι έζησα (...) ογδόντα χρόνια, χωρίς να ξεκαθαρίσω αν είμαι εγώ ή ο αδελφός μου”.

Χάρη σε μία μικρή και ολιγόχρονη υποτροφία των προκρίτων της γενέτειράς του, ο Σπύρος Βασιλείου έρχεται στην Αθήνα

για να σπουδάσει ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών. Πρώτος δάσκαλός του στη σχολή (1921-23) είναι ο Αλέξανδρος Καλούδης. Ο νεαρός φοιτητής απογοητεύεται από τη στείρα διδασκαλία και την υποχρεωτική μαθητεία στο κάρβουνο και το μολύβι. Μαζί με άλλους πρωτοστατεί σε μία κίνηση ανανέωσης της σχολής που είχε σαν αποτέλεσμα την εκλογή του Νικόλαου Λύτρα και την καθιέρωση του θεσμού των εργαστηρίων.

                                Με τους συμφοιτητές του στη Σχολή Καλών Τεχνών

Η ζωηρή συντροφιά των “ταραξιών” της Σχολής εγγράφεται στο εργαστήριο του Λύτρα (1923-26), κοντά στον οποίο μυείται “στις αρχές του ιμπρεσιονισμού και στις αξίες του καθαρού χρώματος”. Κάπου εδώ τοποθετείται η αφετηρία της πλούσιας καλλιτεχνικής διαδρομής του Σπύρου Βασιλείου, η οποία σημαδεύεται από την προσήλωσή της στην ανάδειξη του ιδιαίτερου χαρακτήρα μιας εθνικής τέχνης και την πρόθεσή της να προσεγγίσει σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα αντλώντας από τα διδάγματα της ελληνικής κληρονομιάς.

Με την αποφοίτησή του από τη σχολή (1926) εκθέτει στο “Φουαγιέ” του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών μαζί με τους Π. Ρέγκο, Σ. Κόκκινο και Α. Πολυκανδριώτη.............

Συνεχίστε άμεσα στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.spyrosvassiliou.org/biography/index.html  
όπου υπάρχει πλούσιο υλικό από την καλλιτεχνική του προσφορά χάρης μέρους της οποίας χαρακτηρίστηκε ως ο πρώτος pop artist στην Ελλάδα.


 "Για την προσήλωση του στα αντικείμενα, με την οποία, κατά τον Μ. Καλλιγά, τα τιποτένια γίνονται πολύτιμα, τα λησμονημένα αποκτούν αίγλη, του αποδόθηκε ο τίτλος του πρώτου pop artist στην πατρίδα μας, αν και η ιδεολογική αφετηρία της Pop Art, μια τέχνης που άσκησε αυτοκριτική, στην Αμερική ιδίως, μέσω της καθημερινότητας του αναπαραγόμενου αντικειμένου, πολύ απέχει από την αγάπη του Βασιλείου για την τρυφερότητα που αποπνέουν τα πράγματα, εμβόλιμα στα τοπία της ψυχής του, στην εικαστική ελεγεία που δημιούργησε με χαρούμενη γνώση για ό,τι περιπέτεια του ματιού, για ό,τι θέας άξιο." σύμφωνα με τα λεγόμενα της κας Νέλλυ Κυριαζή.

Πηγές : 1) www.spyrovassiliou.org,  
             2)www.eikastikon.gr/kritikesparousiaseis/kyriazi_vasileiou.html